انتظار مفهومي اسلامي و ارزشي- فرهنگي است كه از آن رفتار و فرهنگي معين سرچشمه مي‌گيرد.

«انتظار» پيوند و ارتباط برجسته‌اي با «حركت» دارد. حركت از به آينه‌هاي انتظار و انتظار از جهت‌دهنده‌هاي آن است.

مردم گاهي از انتظار برداشت منفي مي‌كنند كه در اين صورت انتظار به مانعي براي حركت تبديل مي‌شود و گاهي نيز از آن برداشت مثبت دارند كه در اين صورت عاملي براي حركت، قيام و انگيزش در زندگي مردم خواهد بود.

انتظار بر دو گونه است: انتظار آگاهانه و مطلوب و انتظار نامطلوب

انتظار مطلوب همراه با فعاليت و حركت و امر به معروف و نهي از منكر است و هم دعوت به سوي خدا و جهاد و اين از زمينه‌هاي اساسي ظهور امام عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف) است.

انتظار، اميد را در درون انسان برمي‌انگيزد و اميد، توانايي مقاومت و حركت را به وي مي‌بخشد.

غريقي كه منتظر گروه نجات است، بي‌گمان چندين برابر كسي كه اميدي به نجات ندارد، از خود استقامت نشان مي‌دهد.

انتظار يعني اميدواري، چشم به راهي، آمادگي، نگراني،چشم‌داشت

اما انتظار امام مهدي )عجل الله تعالي فرجه الشريف) فراتر از اين هاست.

انتظار امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) ايماني به «غيب» اقرار به «ولايت» و باورداشت حق حاكميت «قرآن» است،

عصاره‌ي «يقين» چكيده‌ي «تقوي» و خلاصه‌ي «عمل صالح» است و عشق به «زيبايي» التزام به «خوبي‌ها» شوق به «كمالات» است.